Hitz egin dezagun munduaz. Urrun eta haundia dirudiena uste baino hurbilago eta sinpleago gorpuzten da gure egunerokoan. Seguruenik eskutan duzun objektua nazioarteko harreman zehatz batzuen ondorioa da. Baita ikusi duzun azken telesaila edo jantzita daramazun dena delako hori ere.

Egunero bezala, ohetik jaikitzen zara, eta kalera irten aurretik, oihalez inguratzen duzu azala. Atal bat edo beste gorde edo erakutsiz. Joku bat izan daiteke, presio bat ere bai. Maddiri Nadet (Eusko Princess) eta Txomin batu zaizkio Kabalan modari 360 graduko berrikusketa egiteko.

Sexualitatea bizitzako adar zehatz baten gisara erakutsi zaigu. Askoren kasuan leku gehiago ematen zaio bizi-esperientzian, beste batzuekin alderatuz. Bollera denak seguruenik kontrakoa berretsiko dizu. Eta esango dizu, bollera izateagatik zer eta nola mugatzen zaion ibilbide hau. Atzokoa Ikusgarritasun Lesbikoaren eguna izanik, hartu tarte bat bi bollera zoragarri hauek entzuteko.

Dylan, Eneritz eta Maddi Kabalan batu dira gure belaundiari (ere) dagokion gai bati eusteko: euskara. Euskaldun berri, zahar, hango eta hemengo, hamaika kontu eztabaidatzeko.

Metaforak metafora, erraldoiak ditugu hedabideak egun. Haien indarraren pean, ezin txikiago sentitzen gara gu. Urteak daramazkigu lubaki komunikatiboak sortzen, nola errendituko gara baina? Garai berriei agin zorrotzez erantzuteko: Bada + Klak!

Gazte gara, eta mugimenduan gaude. Hamaika gara, baina bakarra aldi berean. Kolektiboa. Ilun, korapilo eta inposizioen garaietan, utopiko izaten jarraitzen duen belaunaldia gara, makurtzen ez dena. Zarta bat aurpegian, zartada bat hormigoizko paisaian. Zergatik orain, ordea? Baina zergatik ez? Orain ala inoiz ez?

Errua, jabetza pribatua, monogamia, emaztea, mina, leialtasuna… da fidelitatea gizarte hetero-patriarkalaren begietan. Uste baino askoz barneratua dugun balorea da, eta uste baino esparru zabalagoetan aplikatzen dugu (familian, lagunekin, politikan…).

Behinola esan zen bezala, 2026 izango da Euskal Herriak independentzia lortuko duen urtea. Zentzu horretan lasai gaude, kalkuluetaz fio gara. Baina bitartean zer? Egunero bizi dugu gatazka. Hizkuntzarekin ez bada, kulturarekin eta bestela, edozein motatako inposizioekin (edo errepresioarekin zenbaitetan). Aniztasunaren itsurarekin saltzen zaigu zapalkuntza beste askotan.

Izua eta zigorra, soka beraren bi mutur. Desobedientziaren aurrean zigorra, eta kateen oinarri dugu izua. Kartzela, errepresioa, ‘dena da ETA’, despolitizazioa… Zigor-sistemaren ertz desberdinak izan dira Maddi eta Markelen arteko kabala gaurkoan.

Izango da eguberriak telebistako iragarkien moduan bizi duenik, baina Grinch-ak ere bagaude. Gabonen alderdi maltzurra ikusi eta planto egiten diogunak osabaren lekuz kanpoko iruzkinei, etxeko emakumeen esplotazioari, onartzen ez gaituen familia heteronormatiboarekin orduak eta orduak igarotzea…

Lo, lan eta lo, eta obeditu, eta ez kexatu, ez atera zaratarik. Eta gu geldirik. Miserable. Baina konforme? Hau al da merezi dugun guztia? Borrokak balioa galdu du edo?

Ez zaizkigu gustatzen, gehien bat gure inguruan direnean. Aurreiritziz eta topikoz betetako jendartea da gurea, zer egingo dugu ba? Ba aurka, ez? Edo zer? Maddi, Ainhoa (Nebukai) eta Unaik gutxienez bai. Gaurko Kabala entzun eta baietz mundua pixkat desberdin ikusten duzula. Gora agroqueer borroka eta jurrismo inklusiboa!

Kabalaren lehen atal honetan intentsitatea izango dugu mintzagai. Ozen hitz egitea, bertan gaudela nabaritzea, drama gustatzea… Agian ez gara denok horrelakoak izango, baina zenbaitzuk bai eta kokoteraino gaude. Emakume izatea eta bizitza intentsoki bizitzea era negatiboan ikusia izan da. Nola ikusiko ote dute mundua mikroaren parean eseri diren bi intensa hauek? Maddi aurkezlearekin batera Laura…